Сохор дурлалын түүх

·  

Энэ дэлхий дээр хvн төрөлхтөн vvсч бий болохоос өмнө хvний сайн, муу зан чанарууд юу хийхээ мэдэхгvй дэмий сэлгvvцдэг байлаа. Нэгэн өдөр хэн нэг нь нуугдаж тоглох санал гаргасанд бvгд зөвшөөрсөн байна. Гэтэл СОЛИOТ модонд нvvрээ наан тоолж, Хамгийн тvрvvнд САНДРАЛ яаран хамгийн тvрvvнд таарсан газраа нуугдав. БАЯРЛАХ СЭТГЭЛ цэцэгт хурээлэн дундуур гvйж, УЙТГАР ГУНИГ амьдралын хатуу хөтvvг бодон нулимс асгаруулав. АТААРХАЛ болохоор СЭТГЭЛИЙН ХӨӨРӨЛӨӨС зуурсаар өндөр хаданд гарчихав. ГЭНЭН зан модны ард, ЗОРИГ хамгийн өндөр одонд, ХАЙР тэнгисийн мандалд, ШУДАРГА кактусын талбайд нуугдахад, ХУДАЛ ХУУРМАГ чулууны ард нуугдана гэчихээд нэг уулын ард нуугджээ… СOЛИOТ 86-87-88-89… гээд тоолсоор байв. Гэтэл ДУРЛАЛ ганцаархнаа нуугдаагvй vлджээ. 91-92-93… ДУРЛАЛ сандран гvйсээр сарнай цэцгийн талбайд нуугджээ.

…98-99-100 СОЛИOТ тоолж дуусаад эргэж хараад хамгийн тvрvvнд ХЭРЭГ ДУРЛАМТГАЙГ олов. Тэрбээр хамгийн тvрvvнд хэнийг олох болоо гэж толгойгоо шовоолгосоор байгаад баригдав. ЗАЛХУУ занг олов Тэр модны доор унтаж хоцорсон байлаа. Дараа нь ШУДАРГЫГ кактусын талбайгаас, модны араас ГЭНЭН занг, харин ЭРГЭЛЗЭЭГ хашаан дээрээс олов. Тэр хашааны аль талд нь нуугдах вэ, гэж бодсоор зогсож байв.

ДУРЛАЛААС бусад бvгдийг нь олов. Дурлалыг олоогvйдээ галзууртлаа уурлаж, бvх газрыг нэгжсэн боловч тvvнийг олсонгvй. АТААЧ зан ДУРЛАЛД атаархан сарнай цэцгийн талбайд нуугдсан гэж СОЛИОТын чихэнд сэмхэн шивэгнэжээ. СОЛИОТ гартаа жад бариад тийш гvйж ДУРЛАЛЫГ хармагц уурлан тvvн рvv шидтэл нvдийг нь оночихов. Тэгээд vнэхээр харамсаж “Би юу хийх нь энэ вэ?, яах вэ?” гэж асуухад нь ДУРЛАЛ, “нэгэнт чи миний нvдийг эргvvлж өгч чадахгvйгээс хойш амьдралын минь туршид хөтөч минь бол” гэжээ…

ТЭР ЦАГААС ХОЙШ ДУРЛАСАН ХҮН СОХОР ЮМ ШИГ БОЛЖ, ЮУ Ч ХИЙХЭЭС БУЦАХГYЙ СОЛИOТOЙ БОЛДОГ БОЛЖЭЭ.

                                                                        ЦУСАН ӨШӨӨ

·     

·      Би хэвтэж байхдаа тэднийг хэрхэн хөнөөхөө бодож байлаа. Тэдэнд мэдэгдэлгүйгээр дөхөн очиж, араас нь нам цохих нь илүү сайн арга байлаа. Намайг адгийн амьтан гэж хэлэх байх л даа. Гэвч өстөн дайсан минь ч энэ аргыг хэрэглэдэг шүү дээ. • Товчоор хэлбэл энэ бол цусан өшеө байлаа. Ялангуяа шөнө гүн нойронд автдагийг мэддэг учраас өмнө нь алуулсан ах дүү нарынхаа өшөөг авах боломж хайж байгааг мэдэрч байлаа.
Тийм ээ, би тэднээс олныг хөнөөсөн юм. Мөн тэднээс биеэ хамгаалахын тулд юу хийснийг минь хүн бүр мэдэж байгаа. Харин дайснууд минь ойлгож байгаа гэж бодохгүй байна. Тэд миний төлөвлөгөөг мадэхгүй нь лавтай. Учир нь тэдэнд олон удаа:
- Наашаа хүрээд ирцгээ, хэлэлцээр хийе. Та нар намайг битгий оролд, би ч бас та нарт хүрэхгүй. Цусаа хий дэмий ypcгax xэpэггүй биз дээ гэж хэлж байсан. Гэвч тэд саналыг минь хүлээж авалгүй, ахин тулалдахаар ирдэг байв. Магадгүй хамгийн бяцхан үр нь хүртэл зэвсэг хэрэглэж чаддаг байхаа.
Тэднээс яаж салах вэ? Би хүч мөхөсдснөө хүлээн зөвшөөрч хэрэв "бүгдээрээ зэрэг дайрвал яах вэ?" гэж боддог боллоо. Тэгвэл тэд биднийг шархдуулж хөнөөхөд тун хялбар болох байв. Тэд үүнийг
санаагүй байлгүй дээ. Тэр орой урьдынх шигээ хаалга цонхоо хаахаа мартсангүй. Орны доод хөндий, шүүгээнийхээ ар руу харж шагахгүйгээр орондоо ордоггүй байв. Бусад өрөөнийхөө хаалгыг сайн хаадаггүй тул хүүгээ дуудан түүнд:
- Хэрэв шөнө босч, орж гарвал хаалгануудаа онгорхой орхиж болохгүй гэж сануулдаг байлаа. Шөнө дунд ямар мэг чимээнд сэрлээ. Өрөөний хаалга xaгас онгойн, чихран дуугарчээ. Харанхуйд нүдээ дасгах гэж оролдож байхдаа цонх онгорхой байгааг мэдлээ. ,
- Халуун байна гзэд хүү минь онгойлгосон байх гэж дотроо бодож байсан ч дайснууд маань үүгээр орж ирсэн байх гэхээс эмээж байв. Босч харахаар толгой дээрх гэрлээ асаав уу үгүй юү тэдний нэгэнтэй улаан нүүрээрээ халз тулгарлаа. Миний зүг шийдэмгий ойртон хурц үзүүртэй зэвсгээ чиглүүлжээ. Түүнээс өмнө би:
- Тийм ч амархан өртөхгүй шүү гээд байдаг чадлаараа түүнийг цохилоо. Гайхалтай сайхан цохисон тул өөрөөрөө бахархаж байлаа. Учир нь тэр өчүүхэн төдий дуу rapгалгүйгээр хананд наалдан цусандаа хутгалдсан байлаа. Түүиийг хананаас хусан арилгаж байхдаа:
- Ямар сайн хэрэг вэ? Эна шумуулууд ухаантай байсан бол яах байсан болдоо? гэж бодлоо.

                                                           ХАЙРТААСАА ХАГАЦАХ....

·    

·        Түүнтэй анх танилцсан үе... Дунд сургуулийн сурагч дөнгөж 14 настай байсан юм. Харин түүний насыг бүү асуу. Мэдсээр байж өөрийгөө юунд унагаснаа би сүүлд ойлгосон юм. Бидний энэ хамтын амьдралд бүгд л намайг дэндүү балчир байна гэцгээж байсан боловч ийм харыдаанд нас чухал биш гэж боддог байлаа. Анхандаа уг нууцаа дотны найзуудцаа л дэлгэв. Зөвхөн түүнтэй сэтгэлээ баясгадаг байлаа. Яасан ч тэнэг байсан юм бэ дээ. Гэрийнхнээсээ тас нуулаа. Эхэндээ хүнгүй газарт цөөхөн удаа уулздаг байснаа сүүлдээ байнга цуг байдаг боллоо.
Тиймээ би түүнд хайртай байлаа. Гэсэн ч "Үгүй ямар бариад хүлчихсэн биш дээ, хүссэн үедээ хаяна " гэж боддог байлаа. Гэрийнхнээсээ тэр тусмаа ээжээсээ их айдаг байсан боловч нэг удаа түүнтэй орондоо хамт байж байгаад баригдсан юм.
Ээж минь уурласан ч үгүй, загнасан ч үгүй. Харин баахан сургаал айлдав. Түүнтэй байхыг минь бүү хориглооч хэмээн ээжээсээ уйлан байж гуйлаа.
Хэдэн жилийн Дараа бид бие биедээ, чухамдаа би түүнд хэт татагдсан байж билээ. Харин би түүнд үнэхээр сонин биш байсан юм. Би.түүнд, бүхнээ зорйулдаг байлаа. Тэрбээр надад зөвхөн хуурамч аз жаргал л өгдег байв. Харин би бүх юмаа...
Түүний төлөө үргэлж хүмүүстэй муудалцаж, түүнээс болж өвчтэй ч боллоо. Эхлээд түүнийг хайрладаг байсан бол дараа нь үзэн ядаж сурлаа. Хамт байхыг хүсэхгүй байхад минь ч тэр үргэлж надтай цуг байдаг байв. Заримдаа түүнийг хайж, олсны дараа санаж үхэх шахсан амьтан баярлан уулздаг байсан юм. Түүнээс болж гэрийнхэнтэйгээ ч муудалцав. Найзуудын маань ихэнх нь түүнийг үзэн яддаг байлаа. Заримдаа би өөрөө ч хүртэл гар хуруу, бие, үсэнд минь шингэсэн түүний үнэрийг хүртэл үзэн яддаг болов.
Уруул минь хүрэх тоолонд тэр, надаас ямар нэгэн юм аваад оддог байлаа. Тэр үргэлж өнгөжин жавхаажиж байсан бол би гэдэг хун улам муудсаар... Гэвч салж чадахгүй л байлаа.
Уг нь олон удаа салахыг оролдсон боловч дахин уулзсан учрал бүхэн урьдынхаасаа илүү сайхан байдаг байлаа. Түүний үгүйд байж суух маш хэцүү болж эхлээд хумсаа хэмлэж, дараа нь самар цөмнө, Хагацсанаасаа болж жин нэмж эхэлсэн юм.
Магадгүй та итгэхгүй байх л даа, одоо ч гэсэн дэргэд минь байж л байна. Гэвч та бүхнийхээ өмнө, андгай тангараг өргөж , түүнээс хагацъя. "Нэг бол тэр намайг үгүй хийнэ, эс бол би тамхийг хаяна..."